Bilans bitwy był następujący: Polacy stracili nie więcej niż 200 osób, Rosjanie ok. 100. Bitwa małogoska, choć w jej wyniku oddział Langiewicza musiał uchodzić, zakończyła się moralnym zwycięstwem Polaków. Langiewiczowi udało się bowiem wyprowadzić powstańczą partię z nielada opresji. Warto też pamiętać, że straty powstańców były stosunkowo nieduże.

Daleko większe straty poniosła sam Małogoszcz. Moskale, po wkroczeniu do miasteczka, rozpoczęli pogrom. Już w czasie samej bitwy znaczna część Małogoszczy spłonęła. 25 lutego miasteczko zaczęło się palić raz jeszcze. Podpalili je Rosjanie, prawdopodobnie z rozkazu Polaka, mjr. Bentkowskiego, zastępcy Czengierego. Według szacunków, w miasteczku pozostało zaledwie 53 domy (z 240, które były w Małogoszczu). Ogółem straty oszacowano na ok. 34 tys. rubli srebrem. Do tego doliczyć trzeba rabunki i morderstwa, jakich dopuszczali się rosyjscy żołnierze na mieszczanach małogoskich.

Ostatnią represją, jaka spadła na Małogoszcz, było pozbawienie miasteczka praw miejskich, co nastąpiło w 1869 r. i trwało do roku 1996, kiedy to Małogoszcz odzyskał prawa miejskie.